Oficjalna wieść o tym, że Martin Margiela nie prowadzi już swojego Maison obiegła świat mody równie błyskawicznie, jak informacja o Lacroix-bankrucie. Osobiście zmartwiła mnie decyzja Margieli, a żal pogłębiła ostatnia kolekcja domu MM, kierowanego, jak się przypuszcza, przez Haidera Ackermanna. Odniosłem wrażenie, że mimo prób, ciągłość stylistyczna została przerwana. Na szczęście w fashion worldzie dużo się dzieje. Aby zrekompensować sobie potknięcie MMM, przyjrzałem się bliżej nowalijkom wybiegów:
Geometryczny minimalizm
Alexis Mabille – nazwisko, które nic nie mówi, a powinno. Związany niegdyś z Ungaro, Niną Ricci i domem Diora, zaprezentował w paryskim Garage Turenne świetną, spójną kolekcję spring 2010 couture. Czerń, magenta, czerwień, ultramaryna. Pół na pół. Dwie twarze. Z pewnością Ameryki nie odkrył, ale ją odświeżył. Wykorzystał szlachetność barw i bawił się ich komponowaniem. Boki talii zaznaczone wyróżniającym się kolorem, powodujące jej optyczne zwężenie, to stary trick stosowany przez wielu projektantów (np. Gareth Pugh, Alexander McQueen – by pozostać monotematycznym). Z wielką chęcią, zobaczyłbym męski odpowiednik tej kolekcji.
Gradient i eksperymenty z materią
Givenchy już od kilku sezonów stanowi powód zachwytów. Kolekcja spring 2010 couture może przywodzić na myśl idee Magieli. Gradienty kolorów neutralnych, proste cięcia, bogactwo materiału i jakby to określił pewien XVIII-wieczny historyk sztuki: szlachetna prostota i spokojna wielkość. Pokaz skąpany w soundtrack z electro-opery stworzonej przez The Knife, Planningtorock i Mt. Simsa.
Krótka nota. Chciałbym zaprosić na wystawę Jana Duriny - fotografa Department of Visual Arts and Intermedia on Faculty of Arts w Koszycach na Słowacji. Wystawa pod tytułem Beneath the skin a caustic red river trwa od 16 stycznia do 10 lutego w Miejce Bar w Krakowie (ul. Estery 1). Polecam.
Wojciech Delikta: Firstly I’d like to congratulate you on exhibiting your works in Kraków! Can you explain the meaning of the title: ‘Beneath the skin a caustic red river’ ?
Jan Durina: Thank you very much! The sentence "Beneath the skin a caustic red river" is a part taken from the lyric by Queen Adreena. Music and lyrics by QA are my huge inspiration.
W.D.: At first glance your photographs resemble works of Nan Goldin or Juergen Teller. I think you have a lot in common. You present human behaviour, but I’m not sure if it’s fully human. Am I wrong?
J.D.: Yes, I like works of Goldin and Teller. You‛re right, I often try to reflect and refer to behaviour of human and animal and find variances between them or things they have in common, "deficiencies" of them.
W.D.: Which words would you pick from the dictionary to describe your inspiration?
J.D.: Liberty, animality, imagination, mystery, a black rose in a golden cellophane
W.D.: Umberto Eco said in his novel 'The Name of the Rose' that there is no difference between the devilish ardour and love of seraphim. Would you agree with Eco?
J.D.: Absolutely.
courtesy of artist
Jan Durina: fotografia, malarstwo i rysunek, video
Alexis Mabille – nazwisko, które nic nie mówi, a powinno. Związany niegdyś z Ungaro, Niną Ricci i domem Diora, zaprezentował w paryskim Garage Turenne świetną, spójną kolekcję spring 2010 couture. Czerń, magenta, czerwień, ultramaryna. Pół na pół. Dwie twarze. Z pewnością Ameryki nie odkrył, ale ją odświeżył. Wykorzystał szlachetność barw i bawił się ich komponowaniem. Boki talii zaznaczone wyróżniającym się kolorem, powodujące jej optyczne zwężenie, to stary trick stosowany przez wielu projektantów (np. Gareth Pugh, Alexander McQueen – by pozostać monotematycznym). Z wielką chęcią, zobaczyłbym męski odpowiednik tej kolekcji.
Givenchy już od kilku sezonów stanowi powód zachwytów. Kolekcja spring 2010 couture może przywodzić na myśl idee Magieli. Gradienty kolorów neutralnych, proste cięcia, bogactwo materiału i jakby to określił pewien XVIII-wieczny historyk sztuki: szlachetna prostota i spokojna wielkość. Pokaz skąpany w soundtrack z electro-opery stworzonej przez The Knife, Planningtorock i Mt. Simsa.
